چند روزه در و دیوار اتاقم ، با هم دعواشون شده . دیوار به در میگه برو کنار . در به دیوار . منم که تا میخوام حرف بزنم ؛ دیوار تکونی به خودش میده و در سرفه ای می کنه ، سر جام میشینم و میگم : آخه تو با این سن و سال کم چه به ریش سفیدی !

دیوار به در میگه : تو فقط یه دریچه ای و بعد میزنه زیر خنده .

در دستگیره هاش رو تکونی میده و غر و لندکنان می گه : این حرفتو نشنیده می گیرم ، چون مغزت از گچه !

دیوار از عصبانیت ترکی بر می داره و دیگه تاب جواب دادن نداره . در هم از شدت تکونی که به خودش داده ، پیچ و مهره هاش شل می شوند.

در همین لحظه ، مامانم میاد توی اتاق و میگه : هی گفتم به در آویزان نشو . اِ اِ اِ ! ببین با دیوار چیکار کرده از بس بهش میخ زده . دیگه توی این اتاق که نمی شه خوابید . بیا بیرون ، بیا !