من و ساعت

ساعت را نمی دانم، اما من از گوش کردن به یک ریتم آهنگ حوصله ام سر می رود.

ساعت را نمی دانم،اما من یکنواخت شدن زندگی ام را دوست ندارم.

ساعت را نمی دانم، اما من بی حرکت در جایی بودن را دوست ندارم.

ساعت را نمی دانم، اما من از تکرار همه ی لحظاتم احساس خوبی ندارم.

ساعت را نمی دانم، اما من از پرسیدن سوال های تکراری درباره ی خودم خوشم نمی آید.

ساعت را نمی دانم، اما من همیشه دوست داشتم؛ برای آمدن لحظه هایم گاهی اوقات لحظه شماری کنم.